This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000
చిన్న పిల్లను పట్టుకొని అలా చేస్తాడా!? మీ అమ్మకైనా బుద్దిలేదా!? పద, వాళ్ళ సంగతి చెప్తా..� అంటూ, నా చెయ్యి పట్టుకొని, లాక్కెళ్ళసాగాడు. ఆయన అలా తీసుకెళ్తుంటే, నా కాళ్ళు వణికిపోతున్నాయి. ఒళ్ళంతా బలహీనమైపోయింది. బొమ్మలా ఆయనతో పాటూ వెళ్ళాను. ఇద్దరం మా ఇంటికి చేరుకున్నాము. మధు పోర్షన్ లాక్ చేసి ఉంది. ఆయన నాతో పాటూ విసురుగా మా ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టి, అక్కడ దృశ్యం చూసి, షాక్ అయిపోయాడు.
లోపల అమ్మ నేలపై పడిపోయి, మూలుగుతుంది. పక్కనే నాన్న రౌద్రంగా నిలబడి ఉన్నాడు. నాన్న చేతిలో బెల్టూ, అమ్మ శరీరం నిండా దెబ్బలు. లోపలకి వచ్చిన మమ్మల్ని చూసి, నాన్న బెల్ట్ ను నేలకేసి బలంగా విసిరేసి, �లోపలకు తగలడు..� అని కోపంగా అరిచాడు అమ్మపై. ఇక అక్కడ ఉండడం ఇబ్బందిగా అనిపించిందో ఏమో, మాస్టారు నన్ను వదిలేసి, మౌనంగా అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
ఆయన వెళ్ళాక, నాన్న నన్ను దగ్గరకి తీసుకొని, �మీ అమ్మ ఏం చేసిందో తెలుసా!� అన్నాడు. నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా తల దించుకున్నాను. �ఒద్దులే, చిన్నపిల్లవు.. చెప్పినా నీకు అర్ధం కాదు.� అంటూ, నేలపై ఉన్న అమ్మను చూసి, మళ్ళీ కోపంగా, �లోపలకు తగలడమని చెప్తే నీకు కాదా!� అని అరిచాడు. అమ్మ నీరసంగా లేచి, తన గదిలోకి పోయింది. ఇక ఆ రోజంతా బిక్కుబిక్కుమంటూనే గడిపాను. అమ్మ ఓ గదిలో పడుకుంది. నాన్న నా పక్కనే పడుకున్నాడు.
రాత్రి చాలా పొదుపోయాక గానీ నాకు మెలుకువ రాలేదు. లేచి, బయటకి వచ్చి చూస్తే, నాన్న నేలమీద గోడకు ఆనుకొని, శూన్యం లోకి చూస్తూ కూర్చున్నాడు. నేను నెమ్మదిగా అమ్మ గదిలోకి తొంగి చూసాను. అమ్మ కనబడలేదు. ఈసారి వంటగదిలోకి చూస్తుంటే, నాన్న �అది లేదు.� అన్నాడు. �ఎక్కడికి వెళ్ళిందీ!?� అన్నట్టుగా చూసాను. నాన్న బాధను దిగమింగుకుంటూ, �లేచిపోయిందే, ఆ మధు గాడితో కలిసి.. నిన్నూ నన్నూ వదిలేసి లేచిపోయింది.� అంటూ, అప్పటివరకూ ఆపుకున్న ఏడుపును ఇక ఆపుకోలేక వెక్కివెక్కి ఏడవసాగాడు. నాకు కూడా ఏడుపు వచ్చేసి, ఆయనతో కలసి ఏడవసాగాను.
కొంతసేపటికి ఈ విషయం చుట్టుపక్కల వాళ్ళకీ, బందువులకూ తెలిసిపోయింది. సానుభూతులూ, సానుభూతి వెనక నవ్వుకోడాలూ.. అన్నీ అయిపోయాక, ఇక అక్కడ ఉండలేక, ఆ ఇల్లు అమ్మేసి, నాన్న నన్ను వేరే ఊరికి తీసుకుపోయాడు. జరిగిన సంఘటనతో నాకు సెక్స్ గురించి ఆలోచించడానికే భయం వేసేది. అలా కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి.
నేను డిగ్రీ లో జాయిన్ అయ్యాను. కాలేజ్ లో అడుగుపెట్టిన మొదటి రోజు, క్లాసులు అయ్యాక, స్టడీ అవర్ లో కూర్చొని ఉండగా, ఎవరో నా మీదకి ఒక కాగితాన్ని ఉండచేసి విసిరారు. ఉలిక్కిపడి చూస్తే, అందరూ తల దించుకొని బుద్దిగా చదువుకుంటున్నారు. ఆ ఉండను నెమ్మదిగా తెరిచి చూసాను. దానిమీద �ముద్దొస్తున్నావ్..� అని రాసి ఉంది. అది చూసిన వెంటనే కంగారుగా మళ్ళీ చుట్టూ చూసాను. ముఖ్యంగా అబ్బాయిల వైపు. అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఎవరు రాసి ఉంటారూ!? కొంచెం కూడా క్లూ దొరకలేదు. సరే అనుకొని, మళ్ళీ పుస్తకం లోకి తల దూర్చాను.
చదువుతూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం ఉండ నా ఒళ్ళో పడింది. దాన్ని విప్పిచూస్తే, �అబ్బా! నీ పెదాలు ఎంత బావున్నాయో తెలుసా! ఒక్కసారి వాటినీ�ఉమ్మా..� అని రాసి ఉంది. చదివిన తరవాత, ఈ సారి నేరుగా కాకుండా, కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి చుట్టూ చూసాను. ఒక్క లెక్చరర్ తప్ప, అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఆ లెక్చరర్ మాత్రం నన్నే చూస్తున్నాడు. లెక్చరర్ అంటే, ముసలాడు కాదు. ఫ్రెష్ గా యూనివర్సిటీ నుండి వచ్చినట్టున్నాడు. 23, 24 సంవత్సరాలు ఉంటాయేమో అంతే.
అతనే రాసి ఉంటాడా! అనుకుంటూ, అతని వైపు చూసాను. అతను నన్ను చూసి చిన్నగా నవ్వాడు. నా గుండె ఝల్లుమంది. వెంటనే నా కళ్ళు చప్పున దించేసుకున్నాను. అమ్మో, మళ్ళీ లైఫ్ లో ఎవడికీ లొంగకూడదు. అయినా వీడేంటీ, లెక్చరర్ అయి ఉండి ఇలాంటి పనులూ!? అనుకుంటూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం నా ఒళ్ళో పడింది. ఈసారి అతని వైపు సీరియస్ గా చూద్దామని తల పైకెత్తి ఆశ్చర్యపోయాను. కారణం, అతను గుమ్మం దగ్గర వేరే లెక్చరర్ తో మాట్లాడుతూ కనిపించాడు.
అంటే, విసిరింది అతను కాదన్న మాట. పాపం, అనవసరంగా తిట్టుకున్నాను, అనుకుంటూ అతని వైపు చూసేసరికి, అతను దగ్గరకి రమ్మన్నట్టు సైగ చేసాడు. నేను నెమ్మదిగా లేచి, అతని దగ్గరకి వెళ్ళాను. �ఏంటీ!? ఇందాకట్నుండి తెగ మెలికలు తిరిగిపోతున్నావ్!? ఏమయ్యిందీ!?� అన్నాడు. ఏమీలేదు అన్నట్టుగా తల అడ్డంగా ఊపాను. �సరే! పోయి తిన్నగా చదువుకో..� అన్నాడు. నేను వెనక్కి తిరిగి నా బెంచ్ దగ్గరకు వెళ్తుండగా, ఎవరో చూపులతో నా పిర్రలను, నడుమునూ తడిమేస్తున్నట్టుగా ఒకటే గిలిగింతలు. ఇంతకీ ఎవరబ్బా!!
సాయంత్రం ఏడు గంటలకి క్లాసులు అయిపోయాక, బస్ స్టాప్ లో నిలబడ్డాను. �ఎక్కడుంటావ్ నువ్వూ?� అన్న మాటలు వినబడి, తిరిగి చూసాను. లెక్చరర్ నవ్వుతూ కనిపించాడు. ఆ నవ్వు చూసి, ఎక్కడో కితకితలు పెట్టినట్టు అయ్యింది. అతను నా దగ్గరకి వచ్చి, �నా పేరు శ్రీకాంత్. దగ్గరవాళ్ళు శ్రీ అని పిలుస్తారు. మరి నీ పేరేంటీ!?� అన్నాడు. �నీరజ సార్..� అన్నాను నేను. �సార్ అని పిలవఖ్ఖర్లేదు. జస్ట్ శ్రీ అను చాలు. నేనేం అంత పెద్దవాడిని కాదుగా..� అన్నాడు. నేను నవ్వేసి ఊరుకున్నాను.
అతను మరొక అడుగు దగ్గరకి జరిగి, �ఏంటీ ఓకేనా కాదా!� అన్నాడు. నేను అయోమయంగా చూసాను అతన్ని. �అదే, శ్రీ అని పిలవడం ఓకేనా కాదా!?� అన్నాడు. అతను అలా మాట్లాడుతూ ఉంటే, ఎక్కడో గంట కొట్టేసుకుంటుంది. అది అతను గమనించి, నవ్వుతూ, �అయితే ఓకే అన్నమాట..� అంటూ మరికాస్త ముందుకు జరిగేసరికి, అతని చెయ్యి, నా చేతికి తాకీ తాకనట్టుగా తాకింది. ఒక్కసారిగా నా ఒళ్ళు ఝల్లుమంది. అతను చిన్నగా తన చిటికెన వేలుని నా చిటికెన వేలుకి తాకిస్తూ, నాకు మాత్రమే వినబడేట్టుగా �ముద్దొస్తున్నావ్..� అన్నాడు. అతను అలా అనగానే చురుక్కున అతనివైపు చూసాను. అతను తన వేలితో నా వేలుని పెనవేసి నవ్వాడు.
ఈ సారి ఎందుకో నా పెదవులు వణకడం మొదలెట్టాయి. ఆ వణుకుతున్న పెదాలనే చూస్తూ, �అబ్బా! నీ పెదాలు ఎంత బావున్నాయో తెలుసా! వాటిని చూస్తుంటే..� అంటూ ఏదో అనబోతుండగా, నా బస్సు వచ్చేసింది. వణుకుతున్న కాళ్ళతో గబగబాపోయి బస్సు ఎక్కేసాను. బస్సు కదులుతూ ఉండగా, అతని వైపు చూసాను. అతను రహస్యంగా ఒక ముద్దుని విసిరాడు. మరోసారి ఒళ్ళు ఝల్లుమంది.
ఇక ఆ రోజు రాత్రి నాకు నిద్రపడితే ఒట్టు. చాలా సంవత్సరాల తరవాత, మళ్ళీ అలజడి మొదలయ్యింది. ఒళ్ళంతా ఏదో అయిపోతుంది. అతి కష్టం మీద స్వాదీనంలోకి తెచ్చుకొని, ఇక అతన్ని ఎంకరేజ్ చేయకూడదూ అనుకొని, ఒట్టేసుకొని మరీ నిద్రపోయాను. ఎంత ఒట్టేసుకున్నా, నా కళ్ళు మాత్రం, మర్నాడు కాలేజ్ కి వెళ్ళినప్పుడు అతన్ని వెదకడం మానలేదు. కళ్ళకు అతను కనబడకపోయేసరికి మనసులో నిరాశ.
ఆ నిరాశతోనే సాయంత్రం వరకూ గడిపేసాను. మళ్ళీ స్టడీ అవర్ లో ఉన్నప్పుడు వచ్చాడు అతను. అతన్ని చూడగానే, గుండె స్పీడ్ గా కొట్టేసుకుంటూ, ఆ స్పీడ్ కి ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసింది. అది అతను గమనిస్తాడేమో అన్న కంగారులో, బుక్ లోకి తల దూర్చేసి, సీరియస్ గా చదవడం మొదలుపెట్టాను. అలా కొద్దిసేపు అయ్యాక అతను ఏం చేస్తున్నాడా అనుకుంటూ, చూసేసరికి, అతను గుమ్మం దగ్గర మరో లెక్చరర్ తో కబుర్లు చెప్తూ కనిపించాడు. కనీసం నావైపు చూడనైనా చూడలేదు. ఒళ్ళు మండిపోయింది నాకు. మరి చూడకపోతే మండదా!
కొన్ని నిమిషాలు ఓపిక పట్టాను. అతను చూడలేదు. మనసులో అతన్ని తిట్టుకుంటూ, మళ్ళీ పుస్తకంలోకి తల దూర్చేసాను. సరిగ్గా ఒక నిమిషం తరవాత నా ఒళ్ళో ఒక చీటీ పడింది. మనసులోనే గర్వంగా నవ్వుకుంటూ, దాన్ని తెరిచాను. �ఏంటీ! చూడడం లేదని అలిగావా! నా బంగారాన్ని చూస్తూనే ఉన్నా.. నడుము దగ్గర ఓణీ చెంగుని కాస్త పక్కకి తప్పించ వచ్చుగా..� అని ఉంది. మళ్ళీ నా శరీరం చిన్నగా ఒణికింది.
చిన్నగా తల ఎత్తి అతని వైపు చూసాను. అతను చిన్నగా నవ్వాడు. నేను చప్పున తల దించుకున్నాను. మళ్ళీ ఒక నిమిషం తరవాత నా ఒళ్ళో మరో చీటీ పడింది. తెరిచి చూస్తే, �ప్లీజ్..� అని రాసి ఉంది. తల ఎత్తి ఒకసారి చుట్టూ చూసాను. అందరూ సీరియస్ గా చదువుకుంటున్నారు. అది గమనించి, నేను నా చేతిని నెమ్మదిగా నా నడుము దగ్గరకి పోనిచ్చి, చెంగును కాస్త పక్కకి లాగాను.
అలా లాగుతూ ఉంటే నా చేయి చిన్నగా వణకసాగింది. మొత్తానికి చెంగును పక్కకి లాగి, కళ్ళు మాత్రమే పైకెత్తి అతని వైపు చూసాను. అతను చిన్నగా పైకి లేచి, కేజువల్ గా నావైపుకు రాసాగాడు. అతను వస్తూ ఉంటే, నా పెదాలు అదరసాగాయి. చప్పున తల దించేసుకున్నాను. అతను నా దగ్గరకి రావడం తెలుస్తూ ఉంది. వచ్చి ఏం చేస్తాడూ!? నా నడుము ఒంపు చూస్తాడా! నాకు తెలుసు, నా నడుము ఒంపు చాలా సెక్సీగా ఉంటుందని. చూస్తే తట్టుకోలేడేమో� అనుకుంటూ ఉండగా, అతను నా దగ్గరకి వచ్చేసాడు.
నేను అప్రయత్నంగా నా చెంగును మరికాస్త పక్కకి లాగాను. అలా లాగుతూ ఉండగా, అతను నన్ను దాటి ముందుకు కదిలాడు. నాలో ఒక్కసారిగా నిరాశ. అతన్ని పట్టుకొని కొట్టాలనిపించి, కోపంగా అతన్ని చూడబోతుండగా.. ముందు చల్లగా, ఆ తరవాత వెచ్చగా, అతని చెయ్యి నా నడుము ఒంపును తాకీ తాకనట్టుగా తాకింది. ఒక్కసారిగా వెయ్యి వోల్టుల షాక్ తగిలినట్టు అయ్యింది నాకు. నేను ఆ షాక్ లో ఉండగానే, క్షణంలో వెయ్యోవంతు అతను నా నడుము మడతను నొక్కి, ముందుకు వెళ్ళిపోయాడు.
నేను కంగారుగా చుట్టూ చూసాను. ఎవరూ మా మధ్య జరిగిన రొమాన్స్ ని గమనించే స్థితిలో లేరు. నేను నెమ్మదిగా నా నడుము మడతను మళ్ళీ చెంగుతో కవర్ చేసేసాను. అలా కవర్ చేస్తుంటే, అతను విడిచిన వేడి నిట్టూర్పు నాకు మాత్రమే వినిపించింది. చిన్నగా నవ్వుకుంటూ మళ్ళీ చదువులో మునిగిపోయాను.
స్టడీ అవర అయ్యాక, ఎప్పటిలాగే బస్ స్టాప్ కి చేరుకొని, అతని కోసం అటూఇటూ చూసాను. అతను కనబడలేదు. కాస్త నిరాశగా అనిపించింది. అతన్ని తిట్టుకుంటూ, బస్ కోసం ఎదురుచూడాసాగాను. అంతలో నా ముందు ఒక బైక్ ఆగింది. చూస్తే, అతనే. నేను చూడగానే అతను చిన్నగా నవ్వాడు. ఆ నవ్వడంలో చిన్న అభ్యర్ధన కనిపించింది. ఒకసారి చుట్టూ చూసి, మమ్మల్ని ఎవరూ పట్టించుకోవడం లేదన్న విషయాన్ని గమనించి, చప్పున అతని బైక్ ఎక్కి కూర్చున్నాను.
అతను ఒక్క కుదుపుతో బైక్ ను ముందుకు పోనిచ్చాడు. ఆ కుదుపు నుండి కాచుకోడానికి అతని నడుము పట్టుకున్నాను. ఆ వేగాన్ని తట్టుకోడానికి అతనిపైకి వాలాను. అలా వాలగానే నా స్థనాలకు అతని వీపు గట్టిగా తగిలింది. ఒక్కసారి న ఊపిరి భారమైన ఫీలింగ్. మరి మెత్తగా ఒత్తుకుంటున్న నా స్థనాల తాకిడికి అతను ఎలా స్పందించాడో!!!?
నేను అలా ఆలోచిస్తూ ఉండగానే, అతను సడెన్ గా బైక్ ఆపాడు. ఒక్కసారిగా అతన్ని ఒత్తుకొని, సర్దుకున్నాక చూస్తే, ఎదురుగా ఐస్ క్రీమ్ పార్లర్. అతను �దిగు..� అన్నాడు. �ఎందుకూ!?� అన్నాను నేను. �చాక్లెట్ లాంటి పాప పక్కన ఉంటే, ఐస్ క్రీమ్ తినకపోవడం చట్టరీత్యా నేరం కాబట్టి.� అన్నాడు అతను. అతను అన్న తీరుకి ఫక్కున నవ్వాను. అంతలోనే ఇంట్లో నా కోసం వెయిట్ చేసే నాన్న గుర్తొచ్చాడు. �అమ్మో..� అనుకొని, �వద్దు సార్.. ప్లీజ్.. ఇంటికి వెళ్ళాలి.� అన్నాను.
అతను కాస్త అలిగినట్టు చూసి, �సార్ అనొద్దన్నానా!� అన్నాడు. నేను ఒకసారి గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకొని, �ఓకే..శ్రీ.. సరేనా! ప్లీజ్.. ఇప్పుడు వద్దు.. లేట్ అయిపోతుంది.� అన్నాను. అతను నా కళ్ళలోకే చూస్తూ, �మరి ఎప్పుడూ!?� అన్నాడు. అవును, మరి ఎప్పుడూ? ఎప్పుడూ కుదరదని నాకు తెలుసు. ఎందుకంటే, నాన్న లేత్ అయితే ఒప్పుకోడు, తిడతాడు. నేను ఆలోచనల్లో ఉండగానే, అతను �రోజూ ఇదే టైం కి నువ్వు కాలేజ్ నుండి బయటకి వస్తావ్. ఇదే టైంకి ఇంటికి వెళ్ళాలి అన్నావ్.
మరి ఎప్పుడూ!?� అన్నాడు. నాకు ఏం చెప్పాలో అర్ధంగాక, �నన్ను ఇంటిదగ్గర దింపండి సార్.. సారీ శ్రీ.. ప్లీజ్..� అన్నాను. అతను మౌనంగా బైక్ స్టార్ట్ చేసి, ముందుకు పోనిస్తూ, �చెప్పు ఎటు వెళ్ళాలీ!?� అన్నాడు. నేను దారి చెబుతూ ఉంటే, అతను తీసుకెళ్ళసాగాడు. మా ఏరియాకి రాగానే, �ఇక్కడ ఆపు.� అన్నాను కంగారుగా. �ఇక్కడేనా మీ ఇల్లు?� అన్నాడు అతను. �కాదు, కానీ ఇంకా ముందుకు వద్దు.� అంటూ, కిందకి దిగి నడవసాగాను. �ఏయ్ నీరూ! వన్ మినిట్..� అని అరిచాడు.
నేను ఆగి అతని వైపు చూసాను. అతను బైక్ స్టేండ్ వేసి, నా దగ్గరకి వచ్చాడు. �ఒక విషయం మరచిపోయాను.� అన్నాడు. ఏమిటీ అన్నట్టు చూసాను. అతను అటూఇటూ చూసాడు. ఎవరూ లేరు. పైగా మేమున్నది కాస్త చీకట్లో. ఆ చీకటి ఎందుకో నాలో కాస్త గుబులు రేపుతుంది. ఆ గుబులుతోనే, అతను ఏం చెబుతాడా అన్నట్టు అతని కళ్ళలోకి చూసాను. అయితే అతను ఏమీ చెప్పలేదు. అలానే చూస్తున్నాడు. �మ్.. అలా చూడడానికేనా ఆపిందీ!?� అని, ముందుకు కదలబోతుండగా, అతను గబుక్కున నన్ను కౌగిలిలోకి లాక్కొని, చప్పున నా పెదాలపై ముద్దు పెట్టేసాడు.
అదీ ఒక్క అరక్షణం మాత్రమే. ఆ అరక్షణం లోనే, నాకు ఊపిరి ఆగిపోయినంత పని అయ్యింది. అతను మాత్రం తాపీగా తన బైక్ దగ్గరకి వెళ్ళి, �గుడ్ నైట్..� అని చెప్పి, స్టార్ట్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు. అతను వెళ్ళిన ఐదు నిమిషాలకి గానీ, నాలో చెలరేగిన తుఫాన్ ఆగలేదు. కోపం, మురిపెం, తమకం లాంటి రకరకాల భావాలతో నా మనసు ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుండగా, మెల్లగా ఇంటికి చేరాను.
రాత్రి నిద్రపోదామనుకుంటే, నా పెదవులపై అంటిన అతని తడి నిద్ర పోనీయడంలేదు. అతను చేసిన పనికి ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. చిన్నప్పుడు మధు చేసిన పనికి కూడా వేడెక్కింది. కానీ ఆ వేడికీ, ఈ వేడికీ మధ్య తేడా ఉంది. ఆ తేడా ఏంటో ఎంత ఆలోచించినా అర్ధం కావడంలేదు. ఇక ఆలోచించే ఓపిక లేక నిద్ర పోదామన్నా, నిద్ర రావడం లేదు. మాటిమాటికీ ఎందుకో నవ్వొస్తుంది. అంతలోనే కోపం వస్తుంది. ఈ రెంటినీ భరించలేక చిరాకొస్తుంది. ఆ చిరాకు చూసి మళ్ళీ నవ్వొస్తుంది. ఈ విచిత్రమైన భావ ప్రకంపనలను ఏమంటారో తెలియడం లేదు. ఆ ప్రకంపనలలోనే అలాగే గిలగిలా కొట్టుకునేసరికి తెల్లారిపోయింది.
నిద్ర లేక కళ్ళు భగ్గుమని మండిపోతున్నాయి. కాలేజ్ కు డుమ్మా కొడదామనుకున్నాను. కానీ నాకే తెలియకుండా నా కాళ్ళు కాలేజ్ వైపుకు నడిచేసాయ్. కాలేజ్ కు వెళ్ళాక, నా కళ్ళు అతని కోసం వెదికేసాయ్. అలా వెదుకుతూ ఉండగా, నాపై ఒక చీటీ పడింది. ఉలిక్కిపడి చుట్టూ చూసాను. అతను కనబడలేదు. తిట్టుకుంటూ చీటీ తెరిచాను. �ఆడపిల్ల కళ్ళు ఎర్రబడ్డాయీ అంటే, కారణాలు రెండు. ఒకటి, ప్రియుడు అల్లరి చేస్తే తాపంతో, అల్లరి చేయకపోతే కోపంతో.. మరి నీ కారణం ఏమిటో!?� అని ఉంది అందులో. నేను చీటీ చదవడం అతను చూస్తున్నాడని తెలుసు. చూస్తూ చిలిపిగా నవ్వుకుంటున్నాడని తెలుసు. ఈ చీటీలో అడిగిన ప్రశ్నకు సమాధానం ఇవ్వాలి. అలా ఇవ్వడానికి వీలుగా, నేను క్లాస్ కు వెళ్ళకుండా, కాలేజ్ ప్రిన్సిపల్ రూం దగ్గరకి నడిచాను.
This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000