This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000
మర్నాడు ఉదయం సుజాత నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది. సుజాత రావటం చూసిన నాస్మిన్ గాభరాగా ఆమెకు ఎదురువచ్చి గుమ్మం దగ్గరే— “సుజ్జీ…! నువ్వేంటీ… ఇలా వచ్చావ్?” అని అడిగింది, కంగారుగా సామిర్ గదివైపు చూస్తూ.
సుజాత ‘తన సామిర్’ కంటపడకుండా చెయ్యాలని ఆమె తాపత్రయం. అందుకే, అతను ఊరికి వస్తున్నట్టు సుజాతకి చెప్పలేదు.
“మనిద్దరికీ సేమ్ ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఇచ్చారేఁ!” అని ఉత్సాహంగా అంటూ సుజాత తన చేతిలో వున్న పుస్తకాన్ని తెరిచి అందులోంచి రెండు హాల్ టికెట్లు తీసి చూపించింది. “అమ్మ ఇందాకే నాకు ఇచ్చింది. నీది కూడా తన దగ్గరనుంచి తీసుకున్నాను. నిన్ను తర్వాత ఆఫీస్ రూమ్ కి వచ్చి రిజిస్టరు లో సంతకం చెయ్యమని చెప్పింది… రికార్డు కోసమని!”
అప్పుడే— అటుగా వచ్చిన నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ, “అలా ఆ అమ్మాయిని బయటే నిలబెట్టి మాట్లాడతున్నావేఁ? లోపలికి రమ్మను!” అని అనటంతో నాస్మిన్ అయిష్టంగా పక్కకి తొలగి, “రా…!” అంటూ సుజాతకి దారిచ్చింది. సుజాత హాల్లోకి వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుంటుండగా సామిర్ తన గదిలోంచి బయటకొచ్చాడు. సుజాతని చూడగానే అతని కళ్ళు మరింత విశాలమయ్యాయి. రెప్పవాల్చకుండా ఆమెను ఆపాదమస్తకం పరీక్షగా చూడసాగాడు. ఇంతకుముందు కన్నా సుజాత కొద్దిగా చిక్కినట్లు అతనికి అన్పించింది. కళ్ళ క్రింద నల్లటి వలయాలు కూడ ఏర్పడ్డాయి(బహుశా పరీక్షలు కోసమని నిద్రమాని తెగ చదివేస్తుందేమో!). అయినా… ‘చక్కనమ్మ చిక్కినా అందమే’ అని అన్నట్టు ఆమెలోని ఆకర్షణ ఇసుమంతైనా తగ్గలేదు. అటు సుజాత కూడా అతన్ని చూసి నాస్మిన్ తో, “హేయ్! మీ అన్నయ్య ఎప్పుడు వచ్చాడు?” అని అడిగింది. “ని-న్న వచ్చాడులేఁ!” అని ముభావంగా బదులిచ్చి, “నా హాల్ టికెట్ ఇవ్వు!” అందామె. సుజాత తన పుస్తకంలోంచి హాల్ టికెట్ ని తీసి ఆమెకు ఇచ్చింది. సామిర్ వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి నవ్వుతూ సుజాతని పలకరించాడు. ఆమె కూడా చిరునవ్వుతో అతన్ని విష్ చేసింది. ఆమె కళ్ళు కూడ అతన్ని స్కాన్ చేస్తున్నాయి. “ఎగ్జామ్స్ కి బాగా ప్రిపేర్ అయ్యావా?” అన్నాడు సామిర్ ఆమె ఎదురు కుర్చీలో కూర్చొంటూ. “అఁ… అ-మ్—!” అని అంటూ నిలువుగా తలూపిందామె.
‘అంతకుముందులా తనతో ఒక్క మాట మాట్లాడటానికి బిగుసుకుపోయిన సామిర్ ఇతనేనా?’ ఇప్పుడిలా తన కళ్ళలో కళ్ళుపెట్టి సూటిగా చూస్తూ, చక్కగా మాట్లాడుతుంటే తడబడటం ఈసారి సుజాత వంతయింది. పైగా కళ్ళు చెదిరేలాటి దుస్తులు ధరించి స్మార్టుగా… ఊఁహూ… సెక్సీగా తన ముందు నిలబడి వుంటే చూస్తూ కుదురుగా వుండటం తనకు కష్టమైందేమో, కుర్చీలోనే ఒకసారి అటుఇటు కదిలింది. అటుప్రక్క నాస్మిన్ వాళ్ళిద్దరినీ చురచుర చూస్తూ గట్టిగా ఓమారు తన గొంతుని సవరించుకుంది. సామిర్ వెంటనే సర్దుకుని ఆమె వైపుకి చూసి, “అఁ… స్-సెంటర్… ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఎక్కడ ఇచ్చారు?!” అని అడిగాడు. నాస్మిన్ సమాధానం చెప్పేలోగా సుజాత, “బండారులంక జెడ్ పి హైస్కూల్… ఇద్దరికీ,” అని చెప్పింది. “ఓహో… అంత దూరం ఇచ్చారా మీకు!?” అంది నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మీ వాళ్ళ మాటలు విని. ఆమె వంటగదిలో వుంది. “అదంత పెద్ద దూరమేం కాదు అమ్మీ… బైక్ మీద వెళ్తే జస్ట్ ఇరవై-ఇరవై ఐదు నిమిషాల్లో వెళ్ళిపోవచ్చు,” అన్నాడు సామిర్ సుజాతని ఓరగా చూస్తూ. నాస్మిన్ అతని చూపుని గమనిస్తూ — “ఐతే, మనం బైక్ మీద వెళ్దాం భయ్యా… సుజీ, నువ్వు— శంకర్ సార్ ని అడిగి అతని బండి మీద వచ్చేయ్!” శంకర్ తో కళ్ళు కలపటం కూడా సుజాతకి ఇష్టం లేదు. అతని మీద, శ్రీదేవి మీద తనకున్న కోపం ఇంకా పూర్తిగా చల్లారలేదు. ఇంక అతన్నేం అడుగుతుంది.!?
“ఊహూ… న్-నాకు… మ్-నేను వేరే ఎలాగో వస్తాన్లేఁ—” అని ఆమె అంటుండగా సామిర్, “ఒక్కర్తివేఁ.. ఏం వెళ్తావ్? కావాలంటే నువ్వూ మాతో రా… బైక్ మీద,” అన్నాడు వెంటనే. నాస్మిన్ సామిర్ ని గుడ్లురిమి చూసింది. సామిర్ మాత్రం సుజాతనే చూస్తున్నాడు. సుజాత తన తల దించుకుని అలోచిస్తూ మెల్లిగా, “రావొచ్చు.! కానీ… బైక్ పైన ముగ్గురు అంటే… పర్లేదా-?” అని అడిగింది. నాస్మిన్ ‘అదేమీ కుదరదులేవేఁ’ అని అందామని నోరు తెరిచేలోగా సామిర్, “ఏం పర్లేదు. త్రిబుల్స్ నాకు అలవాటే… నేను జాగ్రత్తగానే తీసుకెళ్తాను…! అమ్మీని, నాస్మిన్ ని ఎక్కించుకుని ఎన్నోసార్లు తీసుకెళ్ళాను కూడా. కదా అమ్మీ!” అన్నాడు. “హా… ఔను బేటా!” అంది వాళ్ళ అమ్మ వంటింట్లోంచే. నాస్మిన్ మధ్యలో అడ్డు తగలకుండా వుండటానికి వాళ్ళ అమ్మని కూడా డిస్కషన్ లో ఇన్వాల్వ్ చేశాడు సామిర్! సుజాత చిన్నగా నవ్వుతూ తలెత్తి సామిర్ మొహంలోకి చూసి— “ఐతే… నేనూ ఎంచక్కా మీతో కలిసి బండి మీద వచ్చేస్తాను!” అంది సంతోషంగా. సామిర్ కూడ ‘ఓకే’ అన్నట్టుగా తలూపుతూ నవ్వాడు. నాస్మిన్ మొహం మాత్రం కందగడ్డలా మారిపోయింది.
★★★
రాజమండ్రి — శిరీష్ మర్నాడు ఉదయం ఇంటి ముందున్న పూల మొక్కలకి నీళ్ళు పెడుతుండగా ఏదో బండి ఆగిన శబ్దం వినిపించి తలత్రిప్పి గేట్ వైపు చూశాడు. అజయ్ తన జీప్ దిగి గేట్ తీసుకుని లోపలికి వస్తూ కన్పించాడు. శిరీష్ ముఖంపై చిరునవ్వు విరిసింది. “హ్మ్… అజయ్! రా రా… నేను అనుకున్నదానికన్నా చాలా తొందరగానే వచ్చావేఁ!” అన్నాడు. అజయ్ ఆశ్చర్యపోతూ ఆగిపోయి — “నేనొస్తానని ముందే అనుకున్నావా, గురూ!?” శిరీష్ అవునన్నట్లు తలూపి, “నీకు నిన్ననే చెప్పాను కదా…. నీ గురించి నీకన్నా నాకే బాగా తెలుసునని!” అంటూ నర్మగర్భంగా నవ్వాడు. “అయితే… నేనిక్కడికి ఎందుకొచ్చానో చెప్పు చూద్దాం?” జేబులో చేతులు పెట్టుకుని కళ్ళెగరేస్తూ అడిగాడు. శిరీష్ తన చేతిలో వున్న వాటర్ జగ్ ని పక్కనున్న గట్టుమీద పెట్టి, “హ్మ్… ఎందుకొచ్చావో చెప్పనా లేక ఎక్కడకెళ్ళి ఇక్కడికి వచ్చావో కూడ చెప్పనా…!?” అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు. అజయ్ ముఖంలో భావం ఒక్కసారిగా మారిపోయింది. గుటక మింగుతూ శిరీష్ తో కళ్ళని కలపలేనట్టు చప్పున తన తలని క్రిందకి దించేశాడు. ‘గురూకి ఎలా తెలిసిపోయింది?’ అనుకున్నాడు మనసులో. నిజానికి డైరెక్టుగా శిరీష్ ఇంటికనే బయలుదేరిన అతడు…. ఒక్కసారి సౌమ్యని చూడాలని అన్పించటంతో దారి కాకపోయినా ముందు ఆమె ఇంటి వైపే తన జీప్ ని పోనిచ్చాడు. ఐతే… ఆమెను ఎందుకనో ఆమెను చూడకుండానే వెనుదిరిగి ఇక్కడికి వచ్చేసాడు. శిరీష్ నిర్మలంగా నవ్వుతూ అజయ్ ని సమీపించి, “చూశావా… నేనేమీ చెప్పకుండా నువ్వే సమాధానం ఇచ్చేశావ్!!!” అన్నాడు. అజయ్ మౌనంగా తన చేతులు కట్టుకుని వున్నాడు. ఒక పోలిస్ గా ఎందరో దొంగనాయాళ్ళను పట్టుకున్న అతడు మొదటిసారి శిరీష్ ముందర ఒక పట్టుబడ్డ దొంగలా నిలబడ్డాడు.
శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి, “లోపలికి పద… మాట్లాడుకుందాం!” అన్నాడు. అజయ్ ని చూసిన వాణీ గబగబా పరుగెత్తుకుంటూ వాళ్ళ ముందుకొచ్చి, “అన్నయ్యా! ఏంటి ఇంత పొద్దున్నే వచ్చావ్?” అని అడిగింది. “వాణీ… ముందు వాణ్ణి లోపలికి రానీయ్…!” అన్నాడు శిరీష్ తన నవ్వును మెయింటెయిన్ చేస్తూ. అజయ్ గుర్రుగా వాణీని చూస్తూ, “గురూ… నీ మరదలితో చెప్పు. ఇంకోసారి నన్ను ‘అన్నయ్యా’ అని పిలవొద్దనీ!” అని శిరీష్ తో అన్నాడు. ఇద్దరూ లోపలికొచ్చి హాల్లో కూర్చున్నారు. శిరీష్ కూడా తన మొహాన్ని సీరియస్‌గా పెట్టి వాణీతో, “ఔను. నిజమే… అజయ్ ని నువ్వు ‘అన్నయ్య’ అని పిలవొద్దు…!” అంటూ చిన్నగా కన్నుకొట్టి, “కావాలంటే… అం-కు-ల్, అని పిలుచుకో!” అన్నాడు. “అంకులా!” అంటూ వాణీ గలగల నవ్వేసింది.
అజయ్ బిక్క మొహం వేసి, “గురూ… నువ్వు కూడా మొదలెట్టావా!” అన్నాడు శిరీష్ తో. “లేదు లేదు… నేను అన్నయ్యా అనే పిలుస్తాను!” అంటూ అజయ్ ప్రక్కన కూర్చుంది. అప్పుడే లత ఆ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలారా స్నానం చేసి కాలేజీ యునిఫారం ధరించి తన తడి జుత్తును టవల్ తో శుబ్రంగా తుడుచుకుంటూ, “అరే… అజయ్ గారూ! మీరెప్పుడు వచ్చారు?” అని అడిగింది. “ఇప్పుడే…” అని బదులిచ్చాడు అజయ్.
“టీ తీస్కొస్తానుండండీ!” అంటూ వడివడిగా కిచెన్ వైపు కదిలిందామె. వాణీ అజయ్ గడ్డం పట్టుకుని తనవైపు తిప్పుకుని, “ఇప్పుడు చెప్పన్నయ్యా… ఇంత పెందలాడే వచ్చావేంటి?” అని అడిగింది మళ్ళీ. లత ఆ మాటలు విని ‘అన్నీ దీనికే కావాలి!’ అని సణుక్కుంటూ టీ చేయ నారంభించింది. అటు అజయ్ ఒకసారి వాణీని, శిరీష్ ని మార్చి మార్చి చూశాడు. శిరీష్ మొహం ఎప్పటిలాగే ప్రశాంతంగా వుంది. అయితే… వాణీ కళ్ళు మాత్రం చిలిపిగా కదులుతున్నాయి. మళ్ళా గుండెల్లో ఏదో తియ్యని తిమ్మిరి మొదలయినట్టు అన్పించింది అజయ్ కి. ఇక ముసుగులో గుద్దుడు అనవసరమనిపించింది. వాణీని చూస్తూ, “నీ వ్-వదినని చూద్దామని వచ్చాను!” అన్నాడు.
“హాఁ…హ్…హ్…హా!!” శిరీష్ గట్టిగా నవ్వుతూ అజయ్ జబ్బని చరిచాడు. వాణీ — ముడిపడ్డ కనుబొమలతో, “ఏఁ…హ్…ఎవరూ—?” అంటూ వెంటనే తలకొట్టుకుని, “ఓహ్… నిన్న వచ్చారే వాళ్లా… ఆంటీ… సౌ-మ్-గా—” అంటూ అజయ్ మొహాన్ని చూసి ఠక్కున ఆగిపోయింది. ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. పెదవులపై చిన్నగా మొదలైన నవ్వు ప్రభాత వెలుగులా ముఖమంతా పరుచుకుంది. “హ్-అన్నయ్యా! నువ్వు… సిగ్గు-పడుతున్నావా?! అయ్యబాబోయ్!!” అంటూ కుర్చీలోనే ఓసారి ఎగిరిందామె. ఆనందాశ్చర్యాలతో ఆమె కళ్ళు నక్షత్రాల్లా తళుక్కుమంటున్నాయ్.
అజయ్ కి మొహమంతా చిరచిరలాడుతున్న భావన కలిగింది. మెడచివర్ల నుంచి వేడి ఆవిర్లు వస్తున్నట్టు అన్పించటంతో మెల్లగా తన కాలర్ ని సర్దుకున్నాడు. లత ట్రేలో టీ పట్టుకొని వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, “కంగ్రాట్స్ అజయ్ గారూ…!” అంటూ టీ కప్పుని అతనికి అందించింది. అజయ్ ఆమెను చూసి కాస్త ఇబ్బందిగా నవ్వుతూ టీ తీసుకున్నాడు. అప్పుడే— బయట నించి సైకిల్ బెల్ శబ్దం రెండుసార్లు వినిపించింది.
“అఁ… రమా…వచ్చేసిందేఁ!” అంది లత. రమ… వాణీ క్లాసుమేటు. రెండు వీధుల అవతలే ఆమె ఇల్లు వుంది. రోజూ ఇద్దరు కలిసే స్కూలుకి వెళ్తారు. వాణి లేచి తన బ్యాగ్ ని తెచ్చుకుని, “వెళ్ళొస్తానక్కా!” అంది లతతో. “హ్మ్… సరే! ఔను, వంటగదిలో టిఫిన్ బాక్స్ వుంచాను. పెట్టుకున్నావా?” అంటూ గోడ గడియారం వంక చూసింది లత. ఎనిమిదిన్నర కావస్తోంది. ఆమెకి కూడ కాలేజీకి టైం ఔతోంది. “ఆ… పెట్టుకున్నా,” అని అనేసి అజయ్ తో, “నీతో ఇంకా చాలా మాట్లాడాలని వుంది అన్నయ్యా… ప్చ్… కానీ ఎగ్జామ్స్ టైమ్— హుఁ… వెళ్ళాలి!!” అంటూ పెదవి విరిచింది వాణీ. బయట నించి మరోసారి సైకిల్ బెల్ సౌండ్ విన్పించింది. వెంటనే, “ఓయ్… వాణీ!” అనే పిలుపు కూడా. “హా… వస్తున్నానేఁ!” అని తన స్నేహితురాలికి బదులిస్తూ తన బ్యాగ్ ని భుజానికేసుకుని అందరికీ ‘బై’ చెప్పి బయటకెళ్ళిపోయింది. లత గుమ్మందాక పోయి ఆమెను సాగనంపి తిరిగి లోపలికి వచ్చింది. “ఏంటీ… మీరింకా తయారవ్వలేదు! ఇవ్వాళ స్కూల్ కి వెళ్ళరా?” అంది శిరీష్ తో. శిరీష్ అజయ్ ని ఓసారి చూసి ఆమెతో, “మ్… ఊహుఁ… నా—క్కొంచెం వేరే పనుంది. అవును… నీకూ కాలేజీకి టైం అయ్యిందనుకుంటా!” అని అన్నాడు. లత ఔననట్టు తలూపుతూ, “మ్… టిఫిన్ ని హాట్ పేక్ లో పెట్టి టేబిల్ మీద పెట్టేను. ఇప్పుడు తీసుకురమ్మంటారా? తర్వాత తింటారా?” అని అడిగింది.
“తర్వాత తింటాంలేఁ…” అని శిరీష్ అనటంతో ఆమె కూడ తయారై తన బాక్స్ ని తీసుకొని బ్యాగ్ లో సర్దుకొంటూ, “మాటల్లో పడిపోయి టిఫిన్ చేయటం మర్చిపోకండి… ఇద్దరూ!” అని వాళ్ళతో అనేసి కాలేజీకి బయలుదేరింది. ఆమె గేట్ దాక వెళ్ళేవరకూ చూసి శిరీష్ తన తల త్రిప్పి, “హ్మ్… అజయ్! ఇంకేంటి విషయాలు?” అన్నాడు క్యాజువల్ గా.
★★★
అటు సామిర్, సుజాతకి చేరువయ్యేందుకు మార్గాలను అన్వేషిస్తూ వుంటే… నాస్మిన్ — తన చదువుమీద కన్నా సుజాతని తన అన్నకు దూరంగా వుంచటానికే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టసాగింది. సుజాత మళ్ళా తన ఇంటికి రాకుండా వుండటానికి, కలిసి చదువుకునే మిషతో తనే ఆమె ఇంటికి వెళ్ళేది. దాంతో, సామిర్ కి సుజాతని కలుసుకునే అవకాశమే లేకపోయింది. ఎట్టకేలకు పదవ తరగతి పరీక్షలు మొదలయ్యాయి. నాస్మిన్ ఇంటి నుంచే ఎగ్జామ్ కి వెళ్ళే దారి కావటంతో సుజాత తన హాల్ టికెట్, ప్యాడ్ పట్టుకొని మొదటి రోజున ఎనిమిదింటికల్లా నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది. నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ ఇద్దరినీ ‘అల్లా అంతా మంచిగా జరిగేలా చూస్తాడు’ అంటూ దీవించి, “టెన్షన్లు ఏమీ పెట్టుకోకుండా బాగా రాయండి,” అంది. సామిర్ బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి సుజాత వంక చూసి ఎక్కమని సైగ చేశాడు. కానీ, నాస్మిన్ గబుక్కున ముందుకెళ్ళి ఒక కాలు అటు మరో కాలు ఇటు వేసుకుని ఎగిరినట్టుగా బైక్ ని ఎక్కింది. సామిర్ ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి ఆమెను గుర్రుగా చూసి ముందుకు తిరిగాడు. తర్వాత సుజాత కూడా నాస్మన్ వెనుకనే బైక్ ని ఎక్కి కూర్చుంది. నాస్మన్ సర్దుకుంటున్నాట్టుగా మరికాస్త ముందుకు జరిగి తన ఎత్తులను సామిర్ కి తాకించింది. సామిర్ తన అమ్మీకి బాయ్ చెప్పి బైక్ ని పోనిచ్చాడు. ఇద్దరాడాళ్ళూ చుడీదార్స్ ధరించారు. గాలికి వాళ్ళ చున్నీలు జండాల్లా రెపరెపలాడుతున్నాయి. సుజాత మొహం తనకు కనిపించేలా సైడ్ మిర్రర్ ని కాస్త సరిచేసాడు సామిర్. ఆమె చాలా టెన్షన్ గా వున్నట్టు కనపడిందతనికి. ‘బహుశా ఎగ్జామ్స్ గురించి కలవరపడుతోందేమో!’ అనుకుంటూ, “పదో తరగతి… పబ్లిక్ ఎగ్జామ్స్… అని ఏమీ ఫికర్ కావద్దు. పాసయ్యేలా రాయండి… బస్! తెన్త్ తర్వాతనే అసలీ బాత్ షురూ ఔతుంది. ఈ తెన్త్ సర్టిఫికేట్ తర్వాత కేవలం డేట్ ఆఫ్ బర్త్ కోసం రిఫరెన్స్ గా పనికొస్తుందంతే!” అన్నాడు. అతనలా అన్న వెంటనే, సుజాత ముఖంపై చిరునవ్వు మెరవటం అతని కంటపడింది. ‘యస్…’ అనుకుంటూ తను కూడ నవ్వుతూ బైక్ ని ముందుకి ఉరికించాడు.
ముందర ఒక పెద్ద గుంత దగ్గర చిన్నగా సడన్ బ్రేక్ కొట్టడంతో వెనక యిద్దరూ కాస్త ముందుకు జారారు. సుజాత మళ్ళా వెనక్కి సర్దుకుని కూర్చుంది. ఇక నాస్మిన్ — అంతకుముందే తన కాళ్ళని అతనికి ఇరుపక్కలా పట్టుకున్నట్టుగా జరిపి కూర్చోవటంతో ఈ జర్క్ కి అతని వెనుక భాగం తగిలి ఆమెకు తొడల మధ్య గిలి మొదలైంది. అలాగే, తన మెత్తని బంతుల్ని అతని వీపుకు గట్టిగా అదుముతూ వుంటే ఆమెకు నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి. ఆమెలోంచి పుడుతున్న సెగ అతన్ని వెచ్చగా తాకుతోంది.
నాస్మిన్ అతని భుజమ్మీద పెట్టిన తన కుడి చేతిని క్రిందకి దించుతూ అతని నడుముని స్పృశించి అలాగే మెల్లగా అతని కుడి తొడ మీదకు తెచ్చి వ్రేళ్ళతో ఆ ప్రదేశాన్ని రాపిడి చేయసాగింది. ఆమె చేతలకి అతనికి తొడల మధ్య చిన్నగా అలజడి మొదలైంది. నెమ్మదిగా అతని ఆయువుపట్టు మీదకు ఆమె చెయ్యి ప్రాకుతుంటే… అతని చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి. బైక్ నడపటం కష్టమవుతోంది. నాస్మిన్ మెల్లగా అతని జిప్ ని పట్టుకొని కొద్దిగా ఓపెన్ చేయటానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె ఏం చేస్తుందో అర్ధమైన సామిర్ ఆమెను వారిద్దామని అనుకుంటుండగా… అప్పుడే— ఎదురుగా స్పీడ్ బ్రేకర్ వుండటాన్ని ఆలస్యంగా గమనించి సడన్ బ్రేక్ వేశాడు. దాంతో, ముగ్గురూ ఒక్కసారిగా ముందుకు తూలారు. ఆ కుదుపు కారణంగా నాస్మిన్ చెయ్యి అతని జిప్ ని పూర్తిగా క్రిందకి లాగేసింది. ఆమె మరో చేయి అతన్ని గట్టిగా చుట్టేసింది. ఇక సుజాత కూడా ఒరగిపోవటంతో ఆమె చెయ్యి నాస్మిన్ భుజమ్మీద నించి ముందుకి జారి ఆసరాగా సామిర్ నడుముని గట్టిగా పట్టుకుంది. నాస్మన్ కొండచిలువలా తనని పూర్తిగా చుట్టేసినా… సుజాత చేతి చిరు స్పర్శకే పులకించిపోయాడు సామిర్. అతని దడ్డు గుప్పున బలుపెక్కి డ్రాయర్ లో నుంచి తల బయటకు పెట్టింది. అప్పటికే అతని పేంట్ లోకి చేతిని దూర్చేసిన నాస్మిన్ ఆ ఎర్రని గుండుని తన బొటనవేలు చూపుడువేళ్ళ నడుమ దొరకబుచ్చుకుంది.
అటు సుజాత కూడ సామిర్ గురించి ఆలోచించసాగింది. అతన్ని మొదటిసారి చూసినప్పుడే ఆ అందానికి ఆమె కొంత ఆకర్షితురాలయ్యింది. పైగా అతను తనను ప్రేమిస్తున్నాడనీ తనకు ముందే తెలుసు! ఇప్పుడు అతన్ని ఇలా పట్టుకుని వుండటంతో ఆమె ఊపిరి క్రమంగా వేడెక్కి గుండె గమనం వేగం పుంజుకుంది. మెల్లగా తన వ్రేళ్ళను అతని నడుము దగ్గర ఆడిస్తూ కళ్ళను అరమూసింది.
అప్పుడే సామిర్ ఒక గుంతని తప్పించటానికి తన బైక్ ని వేగంగా టర్న్ చేయటంతో ఆమె చెయ్యి పట్టుతప్పి నాస్మిన్ చేతికి తగిలింది. నాస్మిన్ వెంటనే తుళ్ళిపడి అతని తొండాన్ని వదిలేసి తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంది. ‘హమ్మయ్య!’ అనుకున్నాడు సామిర్. ఇందకట్నించీ నాస్మిన్ తన పేంట్లో చెయ్యిపెట్టి సాంతం కెలికేస్తుంటే బైక్ నడపటం అతనికి చాలా కష్టమవసాగింది. అందుకే, అరగంట కూడ పట్టని ప్రయాణానికి దగ్గర దగ్గర గంటసేపు అయ్యింది.
పరీక్ష మొదలవ్వటానికి ఇంకా పది-పదిహేను నిముషాలు వుందనగా ఎగ్జామ్ సెంటర్ కి చేరారు వాళ్ళు. సుజాత ఇంకా సామిర్ గురించిన ఆలోచనల్లో వుండటంతో బండి ఆగినది కూడా ఆమె గమనించలేదు. “ఓయ్! సుజీ… సెంటర్ వచ్చింది. దిగు!” అన్న నాస్మిన్ పిలిపుతో(అరుపుతో) ఈ లోకంలోకి వచ్చి చప్పున బైక్ దిగింది.
నాస్మిన్ కూడ బైక్ దిగి తన రిస్టు వాచీలో టైం చూసి, “ఓయమ్మో!! ఇంకా టెన్ మినిట్స్ మాత్రమే వుందేఁ… ఎగ్జామ్ స్టార్ట్ అవ్వడానికి! పద పద…!” అంటూ సుజాత చేతిని పట్టుకొని కనీసం వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూడకుండా గబగబా స్కూల్లోకి నడవసాగింది. సుజాత మాత్రం ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూసింది. అతడు బైక్ దిగి నవ్వుతూ ‘ఆల్ ద బెస్ట్‌’ అన్నట్టుగా ఆమెకు సంజ్ఞ చేసాడు. బదులుగా ఆమె చిరునవ్వుతో తలూపింది.
This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000