రైలులో తప్పు

This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000

నా పేరు పల్లవి. వయసు 27 సంవత్సరాలు. ఏడాదిన్నర క్రితం వివాహం చేసుకుని ప్రస్తుతం హైదరాబాద్ లో ఒక ప్రముఖ నిర్మాణ సంస్థలో పనిచేస్తున్నాను. మా ఆయన కూడా హైదరాబాద్ లో సాఫ్ట్ వేర్ జాబ్ చేస్తున్నారు. మా ఇద్దరివీ పెద్ద పెద్ద ఉద్యోగాలే. రైలులో ఆ రాత్రి ఏతప్మిపు జరిగిందో వివరించడానికి ముందు నా గురించి కొంచెం చెప్పాలి. నేను 5 అడుగుల 3 అంగుళాల హైట్, గోధుమ రంగు శరీరంతో ఆకర్షణీయంగా ఉంటా. కొలతలు 34-28-36. దట్టమైన సెమీ కర్లీ హెయిర్‌ నా వెనుక భాగంలో పిరుదుల వరకు ఉంటుంది. నా మూడ్ మరియు సందర్భాన్ని బట్టి మోడరన్ మరియు ట్రెడిషనల్ డ్రెస్ లు వేసుకోవడం నాకు చాలా ఇష్టం. ఇది జరిగిన రాత్రి, నేను నల్లటి లెగ్గింగ్స్ మరియు వదులుగా ఉండే పొడవాటి రౌండ్ నెక్ హాఫ్ స్లీవ్స్ టాప్ వేసుకున్నాను.

మా మామగారు వైజాగ్ లో ప్రభుత్వ ఉద్యోగస్తులు. ఆయనకు ఇంకా సంవత్సరంన్నర సర్వీస్ ఉంది. అయిదు రోజుల క్రితం మా మామగారి తల్లి మరణించడంతో నేను, నా భర్త హడావిడిగా వైజాగ్ వెళ్ళవలసి వచ్చింది. నాకు నా కంపెనీలో పూర్తి చేయవలసిన ముఖ్యమైన పని ఉన్నందున అక్కడ కార్యక్రమం పూర్తయ్యాక నేను వెంటనే తిరిగి హైదరాబాద్ వచ్చేసా. మా ఆయన అక్కడే ఉండిపోయారు. ఇప్పుడు నా పని పూర్తి అయ్యాక సెలవు పెట్టి వైజాగ్ బయలుదేరా. నాకు కావలసిన టైం కి ఫ్లైట్ టికెట్ దొరకలేదు. తప్పని పరిస్తితులలో ట్రైన్ కి చూసా. లక్కీగా దురంతో లో AC 2 టైర్ లో చాలా టికెట్స్ ఉన్నాయి. సైడ్ అప్పర్ ఆప్షన్ తో టికెట్ బుక్ చేశా. 18 వ నెంబర్ సైడ్ అప్పర్ బెర్త్ అలాట్ అయ్యింది. చాలా మంచి ట్రైన్ అది. మధ్యలో ఒక్క విజయవాడ లో మాత్రమే ఆగుతుంది. ఇది 10 గంటల పైనే ప్రయాణమైనప్పటికీ రాత్రి పూట కావడంతో నాకుగాని, నా భర్తకు గాని ఇబ్బంది అనిపించలేదు.

నేను రాత్రి 8 గంటలకు ట్రైన్ ఎక్కా. ట్రైన్ బయలుదేరేది ఇక్కడి నుంచే కాబట్టి ముందుగానే ప్లాట్ఫాం మీద పెట్టారు. బెర్త్ నెంబర్ సరిచూసుకుని పైకి ఎక్కా. ఆ బోగీలో చాలా తక్కువ మంది ఉన్నారు. నా చుట్టూ ఉన్నవారిని ఒకసారి నిశితంగా పరిశీలించా. నా ఎదురుగా ఉన్న నాలుగు లాంగ్ బెర్త్ లలో రెండింటిలో మాత్రమే ప్రయాణీకులు ఉన్నారు. 19 వ నెంబర్ లోయర్ బెర్తులో ఒకరు, 16 నెంబర్ అప్పర్ లో ఒకరు ఉన్నారు. ఇద్దరూ మగవారే. ట్రైన్ బయలుదేరేలోపు మిగిలిన బెర్తులు ఫుల్ అవుతాయనుకున్నా. కాని కాలేదు. ట్రైన్ ఖచ్చితంగా కరక్ట్ టైం కి అంటే 8:15 కి బయలుదేరింది. టాయిలెట్ కి వెళ్ళే వంకతో బోగీ మొత్తం చూసి వచ్చా. దాదాపు సగం బోగీ ఖాళీగానే ఉంది. వచ్చి దుప్పటి కప్పుకుని పడుకుని, ఒక ఇంగ్లీష్ నవల బయటకు తీసా. ఇది చాలా కాలం నుండి చదవాలనుకకుంటున్నాను, కానీ టైం కుదరలేదు. ఈ నైట్ ఎలాగైనా కంప్లీట్ చెయ్యాలని గట్టిగా అనుకున్నా.

సరిగ్గా అదే సమయంలో అతనిని గమనించా. అతనికి నలభై-నలభై ఐదు సంవత్సరాల వయస్సు ఉండవచ్చు, జుట్టులో అక్కడక్కడా తెల్లని వెంట్రుకలు కనిపిస్తున్నాయి. కోర మీసం. నున్నగా షేవ్ చేసుకున్న గడ్డం. క్రూ కట్ జుట్టును బట్టి అతను మిలిటరీలో పనిచేస్తూ ఉండవచ్చు అనిపించింది. బాగా బలంగా ఉండి రౌండ్ నెక్ టీ-షర్టు, నిక్కర్ వేసుకుని ఉన్నాడు . అతను నాకు ఎదురుగా ఉన్న 16 వ నెంబర్ అప్పర్ బెర్త్ లో మొబైల్ ఫోన్ ఇయర్ పీస్ ని చెవిలో పెట్టుకుని పడుకుని నన్నే చూస్తూ ఉన్నాడు.

నేను మొదటిసారి అతనిని చూసినప్పుడే అతను కూడా నన్ను చూడడం జరిగింది, మా ఇద్దరి కళ్ళు కలుసుకున్నాయి. నేను వెంటనే చూపు తిప్పుకుని లోయర్ బెర్త్ లో ఉన్న వ్యక్తి వైపు చూసా. ఆయన చాలా పెద్దవారు. ఇంచుమించు మా మామగారి వయసు. ఆయనను పరీక్షగా చూసా. బట్టతల…నల్లగా లావుగా ఉన్నారు. ఆయన కూడా నన్ను చూసి మొఖం కొద్దిగా ఆశ్చర్యంగా పెట్టారు. ఆయనను నేను ఎప్పుడూ చూడలేదు. ఆయన నన్ను చూసి ఎందుకు ఆశ్చర్యపోయారో అర్ధం కాలేదు. నేను నా నవలలోకి చూపు తిప్పుకున్నా. ఒక నిమిషం తరువాత నేను పక్కకు తిరుగుతూ అప్పర్ బెర్త్ వైపు చూసా. అతను నా వైపే చూస్తున్నాడు. తిరిగి మా కళ్ళు కలుసుకున్నాయి. కాని ఈసారి నేను చూపు తిప్పుకోలేదు. ఎక్కువసేపు అతని కళ్ళలోకి చూసాను. బహుశా ఇరవై-ముప్ఫై సెకన్లు కావచ్చు.

నేను అలా చేయకూడదని నాకు తెలుసు…కాని చూడకుండా ఉండలేకపోయా. అతను చిన్నగా నవ్వాడు. నేను ఉలిక్కిపడి చూపు తిప్పుకున్నా. అతను మాత్రం నన్నే చూస్తూ ఉన్నాడు. నాకు చాలా అసౌకర్యంగా అనిపించి కర్టెన్ లాగేసుకున్నా. కానీ అతని కళ్ళు నామీదే ఉన్నట్టు ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. నవలపై దృష్టి పెట్టడం కష్టమైపొయింది. అతను నన్ను చూస్తున్నాడో లేదో చూడాలని నా మనసు తెగ ఆరాటపడిపోతూ ఉంది. నిజానికి అతను అంత అందంగా ఏమీ లేడు కాని నన్ను చూస్తున్న పద్ధతిలో ఏదో ఆకర్షణ ఉంది. మొరటుగా ఉన్న అతనిలో ఆడవాళ్ళను ఆకర్షించే మగతనం ఉంది. నేను దానిని వివరించలేను కాని ఆ ఆకర్షణే నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంది.

ఇంతలో TTE వచ్చి ముందుగా కింద ఉన్న పెద్దాయనను టికెట్ అడిగాడు. ఆ మాటలు విని నేను కర్టెన్ పక్కకు లాగా. పెద్దాయన టికెట్ ను తన చార్ట్ లో సరి చూసుకుని సైన్ చేసి ఆయన చేతికి ఇచ్చి నా వైపు తిరిగాడు. నన్ను చూడగానే ఒక్కసారిగా ఆయన కళ్ళు వింతగా మెరిశాయి. నేను టికెట్ ఇచ్చా. ఆయన దానిని తీసుకుని ప్రూఫ్ అడిగాడు. నేను ఆధార్ ఇచ్చా. ఆయన టికెట్ మీద సైన్ చేసి ఆధార్, టికెట్ కలిపి ఇస్తూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు. నాకు అర్ధం కాక ఆయన వంక ప్రశ్నార్ధకంగా చూసా. “మీరు ఒంటరిగా జర్నీ చేస్తున్నారా?” అని నా రొమ్ములలోకి చూస్తూ అడిగాడు. అప్పుడు చూసా ఆయనని పరిశీలనగా. నలభై ఏళ్ళు ఉండొచ్చేమో. అయిదున్నర అడుగుల పొడవుతో మనిషి ఎర్రగా అందంగా, చాలా బావున్నాడు.

నేను ఆయన చేతిలోని టికెట్ తీసుకుంటూ “అవును. ఒక్కదానినే వెళ్తున్నా.” అని ఆయన ప్రశ్నకు సమాధానమిచ్చా. “మీకు ఈ బెర్త్ అసౌకర్యంగా ఉంటే లోయర్ బెర్త్ మీద పడుకోండి. విజయవాడలో కూడా ఎవరూ ఎక్కరు.” అని నన్ను గుచ్చి గుచ్చి చూస్తూ చెప్పాడు. “థాంక్ యు సార్! ఇబ్బంది అనిపిస్తే తప్పకుండా పడుకుంటా.” అని చెప్పా. “మీరు ఒక్కరే జర్నీ చేస్తున్నారు కాబట్టి మీకు ఏదైనా ప్రాబ్లం వస్తే నాకు కాల్ చెయ్యండి అని” ఒక నెంబర్ ఇచ్చాడు. నేను ఆ స్లిప్ తీసుకుని మరోసారి థాంక్స్ చెప్పి కర్టెన్ లాగేసుకున్నా. తర్వాత ఆ మిలిటరీ అతనిని టికెట్ అడగడం వినిపించింది.

TTE వెళ్ళిపోయిన కొద్దిసేపటి తర్వాత కర్టెన్ కొద్దిగా పక్కకు తప్పించి చిన్న ఖాళీ లోనుంచి చూసా. అతను నా వంకే చూస్తున్నాడు. ఆ చూపులో అసభ్యత లేదు…మరేదో ఉంది. నన్ను లైన్ లోకి తెచ్చుకోవడానికి చూసే చూపు అది. ఆ చూపును ఆడపిల్లలు తట్టుకోలేరు. మగవాళ్ళు నన్ను ఆ విధంగా చూస్తూ ఉండటం ఇది మొదటిసారి కానప్పటికీ, నేను తిరిగి వాళ్ళను చూడడం చాలా అరుదైన సందర్భాలలో ఇది ఒకటి. పెళ్లి అయిన నాలుగు నెలల తర్వాత మొదటిసారిగా విదేశాలకు వెళ్ళడానికి నా భర్తను ఫ్లైట్ ఎక్కించి రిటర్న్ అయి వస్తున్నప్పుడు జరిగింది. ఎయిర్పోర్ట్ లోనే మా చూపులు కలిశాయి. చాలా హ్యాండ్సం గా ఉన్నాడు అతను. కొద్దిసేపట్లోనే ఆ పురుషుని మోహంలో పడిపోయా. ఏదో మైకం కమ్మినట్టు అతని కారులోకి వెళ్లి కూర్చున్నా. కారులోనే కబుర్లతో అరగంట గడిచింది. చివరకు అతను హోటల్ కి వెళ్దామని ప్రపోజ్ చేశాడు. అతని కోరికా అదే…నా కోరికా అదే. కాని నేను భయపడిపోయి అతనిని ఎలాగైనా వదిలించుకోవాలని “ఏ హోటల్?” అని అడిగా. చెప్పాడు.

‘మీరు ముందు మీ కారులో వెళ్తూ ఉండండి. నేను వెనుక నా కారులో వస్తా. ఒక వేళ ట్రాఫిక్ లో మిస్ అయితే హోటల్ దగ్గర వెయిట్ చేయండి. నేను వచ్చేస్తా.’ అని అబద్ధం చెప్పి మంచి ట్రాఫిక్ లో అతని నుంచి తప్పుకుని వెళ్ళిపోయా. కాని అతను నాకు పదేపదే గుర్తుకు వస్తూనే ఉన్నాడు. అతనితో హోటల్ కి వెళ్లి ఉండవలసిందని చాలాసార్లు అనిపించింది. కత్తి లాంటి మగాడితో వచ్చిన బంగారం లాంటి అవకాశాన్ని వదులుకున్నానని గుర్తు వచ్చినపుడల్లా బాధపడుతూనే ఉన్నా.

ఇప్పుడు ఇతనిని చూస్తున్నా ఆనాటి ఫీలింగ్స్ కలుగుతున్నాయి. అతని చూపులు నన్ను కుదురుగా నిలువనీయడం లేదు. కర్టెన్ మూల నుండి అతనినే చూస్తున్నా. అతను నా వైపే చూస్తున్నాడు. నా మనసు చలిస్తుందని వెంటనే నవల మీద దృష్టి నిలిపా. సాధ్యం కాలేదు. నవల పక్కన పడేశా. అతను ఇంకా చూస్తున్నాడా లేదా అని మరలా చూడాలని అనిపించింది. అతను నా వంకే తదేకంగా చూస్తున్నాడు. అతను అపరిచితుడైనప్పటికీ అతని మనసు తెలుసుకోవాలని అనిపించింది. నేనా…ఒంటరిగా ఉన్నా. అతను కూడా ఒంటరిగానే ఉన్నట్టు అనిపిస్తుంది. దాదాపు పది గంటల పైగా ప్రయాణం. కావలసినంత టైం ఉంది. ఎలాగైనా అతనికి దగ్గర కమ్మని వయసు పోరు పెడుతుంది. కాని ఎలా? కర్టెన్ పూర్తిగా తీయడానికి ధైర్యం చాలలేదు.

నేను నాతో తెచ్చుకున్న డిన్నర్ బయటకు తీసా. డిన్నర్ చేసే వంకతో కర్టెన్ పూర్తిగా పక్కకు లాగా. కర్టెన్ పక్కకు జరిగిన మరుక్షణం అతన్ని చూడకుండా ఉండలేకపోయా. అతను నన్ను చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు. నేను చూపు తిప్పుకుని కంటి కొసల నుండి అతనిని చూస్తున్నా. ఫ్రెష్ అప్ కావడానికి టాయిలెట్ కి వెళ్దామని కిందకు దిగా. నేను అతని వైపు వీపు తిప్పి కాకుండా ఎదురుగా దిగా. నేను దిగుతుండగా అతను నా తొడల మధ్యలోకి చూసాడు. నాకు ఒళ్ళు జిల్లుమంది. ఇప్పుడు అతను ఖాళీగా, ఎదురుగా ఉన్న బెర్త్ పైకి కాళ్ళు చాచి కూర్చున్నాడు. ఆ కాళ్ళ నిండా దట్టంగా వెంట్రుకలు. చేతుల వంక చూసా. చేతుల మీద కూడా వెంట్రుకలు దట్టంగా ఉన్నాయి. అప్రయత్నంగా నా చూపు అతని చెస్ట్ మీదకు వెళ్ళింది. టి-షర్టు, మెడ మధ్య భాగంలో చాలా దట్టంగా వెంట్రుకలు కనిపించాయి.

This website is for sale. If you're interested, contact us. Email ID: [email protected]. Starting price: $2,000